hesabını verme demlerindeyim yine kıskanç güneşe
bitmeyen dostluğumun, geceyle…
yutuyorum
düşecekken sözcükleri dilimden
başım yorgun
eğik öne…
zorlama diyor normları
yaşamakken zorundalığın beni
nedir vazgeçilmez kılan geceyle seni?
keşke diyorum
keşke açsam arayı geceyle sonsuz
atsam aydınlığına
gecede tükenen yüreğimi
bilmez misin?
mecbur doğar hayata kimileri
geceye kimileri ben gibi…
yapamam ki
varken hala acı çeken yanlarım?
memleketim biri
kanla sulanan
sen diğeri
deli özlemiyle çaresiz kılan!