sen zulamda suskun yara aberna!
dün kayıplarından geliyoruz
unut dediler sana kendini
ben
yitirmiştim köklerimde seni…
gizlerin susturulmuş düdenlerde
kesilmiş dilin
korku dikilmiş yerine
bir konuşsan ah!
unutmuşsun yetini
kaynasa da sularınca yüreğin
kök acılar yırtsa da ciğerini
ucunda kopsa da kıyamet
yok dilinle
konuşamazsın aberna
istesen de!
sokulsan da saklayamaz koynuna
kala’n ki kitabesiz
öksüz medrese’n…
harap saray’ın…
sinek çayın terk edilmiş sevgili…
geçsen hele gözünden
ulaşmaktır köklerine sanırsın
dilsizliğe asi duran
gözü yaşlı deli köprün haburman!
aberna!
suskunluğun küskünlüktür özüne
yapma
konuş aberna!
utanıyor geçmişinden gelincik
gazabı hüdadan
melike belkıs’a şifaydın
takdir etti yaradan
adı güzel
ili güzel
dili özel
susma konuş
geçmişimi ver bana
ceddim sende, özüm sende, dilsizim
gözleri hüzün yeşili aberna!
sen zulamda suskun yara aberna!
